De provincie Luik kent veel schilderachtige dorpjes. Huisjes met blauwe luiken voor de ramen, bloembakken met allerlei gekleurde planten voor de ramen en wegen van keien. Het hart van de provincie, de stad Luik, heeft naast historische gebouwen ook nog eens hippe designers te bieden. Tussen de vele kerken en een paar musea exposeren de jonge talenten veel verschillende kunstobjecten, van upcycling tot grafiek. Dat maakt Luik tot een veelzijdige stad.
Wie met de trein naar Luik komt, zet voet op een gloednieuw en indrukwekkend station. Santiago Calatrava won een internationale wedstrijd en kreeg daarmee de eer om het station te ontwerpen. De een ziet er een vleugel van een engel in, de ander een rog. “Alles is in beweging,” vertelt een gids die rondleidingen door het station geeft, “er zijn geen rechte lijnen. Alles is schuin en krom.”
Olympisch zwembad van Luik
Wat meer rechte lijnen vinden we in La Cité miroir, een Olympisch zwembad dat niet meer in gebruikt is. Het is een bezienswaardigheid waar tentoonstellingen georganiseerd worden. Door de geometrische basisvormen en de functie, een zwembad, doet het gebouw een beetje denken aan het Bauhaus. Dat het geen Bauhaus is, wordt duidelijk dankzij de bogen van gewapend beton en de grote glazen wand aan de voorzijde. Door deze glazen wand is er licht in overvloed: dat is dan ook het eerste wat opvalt als je binnen komt lopen. Het staat in schril contrast met Opéra Royal de Wallonie, op steenworp afstand, dat helemaal in de neoclassicistische stijl is gebouwd. De operazaal kent dan ook vele engeltjes en een fresco op het plafond.
Verfspetters op het tafelblad
Tussen de winkels in Luik liggen ateliers verborgen, waar niet alleen kunst wordt gemaakt maar ook verkocht. In de winkel arqontanporin in het centrum verraden de grote tafels met verfspetters dat het pand vroeger een werkplaats was. “Voorheen maakten we alles hier, maar de ruimte werd te klein”, verklaart eigenaar en kunstenaar Bruno Le Boulengé. Het werk heeft wat weg van actionpainting. De kunstwerken zijn kleurrijk en niet één is hetzelfde, zelfs als dat op het eerste gezicht wel zo lijkt. Elk kunstwerk heeft een aparte titel gekregen, die ook op het plexiglas staat, bijvoorbeeld ‘tout compte fait’ en meer titels om over na te denken. “We schrijven wat we denken”, legt de kunstenaar uit.
Luikse koningin van de hoeden
Als je even doorloopt kom je in een karakteristiek straatje waar Delphine Quirin is gevestigd. Ze verkoopt handgemaakte hoeden en accessoires aan klanten in Parijs, Japan, Rusland en de Verenigde Staten. Achter in het winkeltje maakt ze alle hoeden zelf. De kunstenares laat de mallen zien waar ze mee werkt. “De basis van de hoed verandert niet”, legt Quirin uit terwijl ze naar een plank wijst. Daar merk je in de winkel zelf niets van. Van mutsen met strikjes tot een zonnehoed of hoofdband met bloemen, de ontwerpen zijn heel divers.
Een extra reden om de stad te bezoeken is Reciprocity van 1 oktober tot 1 november. Dan staat alles in het teken van design met verschillende exposities en workshops. Luik is veelzijdig. Vanaf het moment dat je uit de trein stapt word je meegenomen langs historische gebouwen, winkels van designers en dat alles uiteraard onder het genot van een Luikse wafel.
