Kim Blok (23) loopt alweer twee jaar mee in het Mondriaanhuis als vrijwilliger. En aan stoppen denkt ze nog lang niet. Kim: “Het is toch speciaal dat Piet Mondriaan in dit huis is geboren en dat ik hier dan vrijwilliger ben.”
Al op jonge leeftijd neemt Kim’s moeder haar mee naar verschillende musea. “Mijn moeder houdt daar echt van. Ik werd vroeger al heel vaak meegenomen, soms tot vervelens toe, maar nu vind ik het enorm leuk.”
‘Het is wel gezellig om de kinderen te horen’
Veel van haar eerste bezoek aan het Mondriaanhuis kan Kim zich niet herinneren, ze was tenslotte nog klein. Wat wel in haar geheugen gegrift staat, zijn de feestjes voorafgaand aan een nieuwe expositie. “Ik weet nog goed dat hier vroeger vaak openingen waren van de wisselende exposities op de bovenverdieping. Een hele happening met hapjes en drankjes. Ik hielp toen met voorbereiden en dat vond ik zo gezellig”, zegt ze. En nu, twee jaar later, vertelt ze in het café van het Mondriaanhuis hoe ze het museum heeft zien veranderen.
Kinderen
De grote wisselexposities hebben plaatsgemaakt voor workshops, heel veel workshops. Onder andere aan basisschoolkinderen, die ook deze ochtend weer vol energie door het museum rennen. “Het is wel gezellig om die kinderen zo te horen. Soms komen ze een beschilderd bordje brengen, die pak ik dan achter de balie in. Ze vinden het echt leuk hier.”
Over de hele wereld
Inmiddels vind je Kim twee dagen als stagiair in het museum en op woensdag staat ze achter de balie. “Ik krijg hier altijd leuke vragen van bezoekers van over de hele wereld”, vertelt ze enthousiast als ze naar de balie toeloopt. Ze bladert door het gastenboek en laat een aantal berichten van gasten zien. “Australië, Rusland, ze komen echt overal vandaan.”
De liefde voor het museum steekt Kim ook niet onder stoelen of banken. “Tijdens het stijljaar vorig jaar kreeg Mondriaan veel aandacht. Ik kwam in Utrecht en dan zie je daar ook overal Mondriaankleuren. Het liefst wil ik zoveel mogelijk mensen enthousiast maken. Mijn oma uit Brabant kwam laatst ook kijken toen ik aan het werk was.” En wat je dan echt niet mag missen als je de weg naar het museum hebt gevonden? De videopresentaties zijn Kim’s persoonlijke favorieten: “Daar wordt je helemaal in meegezogen. Als je uit die kamer komt, is het net alsof je uit een bioscoop komt. Dan moet je echt weer even aarden.”
Over vijf jaar
Op de vraag wat ze over vijf jaar doet, hoeft ze geen seconde na te denken. “Ik ben dan nog steeds hier, ik ga hier niet meer weg. Ik heb tijdens de verbouwing wel getwijfeld of ik het daarna nog wel leuk ging vinden en het is nu ook anders, maar nog steeds heel leuk. Het is echt een tweede thuis geworden.”